การเล่นกี่ต้าร์
สำหรับผมความสุขจากการได้รับฟังเสียงเพลง ก็ถือเป็นการผ่อนคลายความเครียดได้ทางหนึ่ง ถ้ายิ่งเป็นการได้เล่นกีต้าร์ ได้ร้องเพลงเองด้วยแล้วก็จะยิ่งมีความสุขเข้าไปใหญ่ เพราะอย่างงั้นเวลาไปเที่ยว ไหนๆ ส่วนใหญ่ผมจึงมักจะพากีต้าร์ของผมไปด้วย
การเริ่มเล่นกีต้าร์ของผม มันเริ่มจากที่อาของผมแกมีกีต้าร์หลังเต่าอยู่ตัวนึงเพราะแกเป็นมือกีต้าร์มาก่อน พอแกมีครอบครัวแกเลยหันหลังให้กับอาชีพนักดนตรีไปเลย ผมเลยยืมกีต้าร์แกมาเล่นที่บ้านตอนนั้นน่าจะอายุซัก 14-15 ปี ตอนแรก ก็งูๆ ปลาๆ เล่นมั่วๆเอาด้วยความที่ไม่มีใครสอนอาศัยเรียนจากหนังสือบ้าง เพื่อนบอกบ้าง เลยไม่ได้จริงจังอะไรมาก แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างติดบ้านไม่ค่อยได้ไปไหน พอว่างปุ๊บก็เอากี่ต้าร์มานั่งลูบๆคลำๆปั๊บ บางทีก็ดูทีวีไปก็เล่นไป จนพอเวลานานเข้าก็เริ่มเข้าใจหลักการเล่นอะไรมากขึ้น พอเริ่มมีประสปการณ์ก็มีเพื่อนชวนไปตั้งวงเล่นดนตรี ก็ได้มีโอกาสขึ้นแสดงบนเวทีอยู่บ่อยครั้ง
การเล่นดนตรีของผมไม่ได้เป็นการเพื่อหวังที่จะหารายได้ แต่ผมคิดว่าความสุขจากการที่เราได้ทำในสิ่งที่เรารัก ทำให้เราสามารถอยู่กับสิ่งนั้นได้นานเพราะอย่างนั้นจึงทำให้ผมภูมิใจในการเล่นกีต้าร์
